Cosy food

Doe de gordijnen maar dicht, de verwarming op 10, kaarsjes aan en slofjes aan je voeten. Laat de regen gezellig op het raam tikken, laat het roodborstje lekker buiten zitten en nestel je tegen je geliefde op de bank met een dekentje over jullie voeten.

Heel romantisch en hartverwarmend allemaal: een beetje knuffelen, strelen, hier en daar een kusje stelen, maar dan: Realitycheck! Bekvechten om de afstandsbediening en over wie wat mag kijken. Hij wil zijn kennis van de vaderlandse geschiedenis bijspijkeren in de vorm van een zeer erudiete serie over de Lockheedaffaire en Den Uyl (die tafeltennist!). Zij wil wegdromen bij sexy semi-vegetarische vampiers met scherpe tanden en brede borstkassen die tenminste nog weten hoe ze een vrouw moeten behandelen. Een patstelling dus.

Toch is de behoefte aan een cosy avond groter dan henzelf en het onmogelijke gebeurt: ze stappen samen de keuken in om een heerlijk winterwarm gerecht te maken. Hij het groen/blauw gestreepte schort, zij het witte met delftsblauwe tegeltjes. Afwas aan de kant, twee snijplankjes naast elkaar - harmonieus. Hij snijdt de uien en worteltjes, raspt de knoflook en maakt tomatensaus.

Zij kookt de linzen, grilt aubergines en roert Manouri, melk, peper en maïszetmeel zachtjes tot een lekkere kaassaus en samen bouwen ze laagje voor laagje hun eerste wintermaaltijd: een laag tomaten, een laag aubergines, een laag tomaten, een laag aubergines en ten slotte de zacht golvende kaassaus die knapperig en smeuïg de pittige, kruidige groenten zal bedekken.

Ze genieten er samen van, aan een mooi gedekte tafel bij kaarslicht. De eerste koude dag is een feit, besloten met een winterwarme maaltijd.

Dus lok je Lief naar de keuken en maak samen dit recept:

Vegetarische Moussaka

(4 personen)

2 aubergines (in plakken)
olijfolie
zout en peper
100 gr. (Puy)linzen
1 liter groentenbouillon
1 el olijfolie
1 ui (gehakt)
2 teentjes knoflook (gehakt)
2 wortelen (in kwarten)
1 1/2 tl kaneel
1 blik (400 gr) tomatenblokjes
1 handje platte peterselie
naar smaak: chiliflakes

1 pakje Manouri à 200 gr of 200 gr feta
1 el maïszetmeel
melk

Bestrijk de aubergines met olijfolie en strooi er zout en peper overheen. Gril de plakken aan beide kanten in een grillpan totdat ze zacht zijn. Kook de linzen beetgaar in de groentenbouillon (afhankelijk van de linzen, ca. 20 min), giet ze af. Verwarm de olijfolie in een hapjespan of grote koekenpan en fruit de ui en knoflook tot ze zacht zijn, maar nog niet bruin. Doe de wortelen erbij en bak nog 2 minuten. Voeg de kaneel en de blokjes tomaat toe, laat dit 10 minuten pruttelen en schep dan de linzen erdoorheen. Laat nog 5 minuten doorpruttelen. Voeg ten slotte de peterselie en zout en peper toe en laat de saus iets afkoelen. Je kunt eventueel nog naar smaak wat chiliflakes toevoegen.
Verwarm de oven voor op 180 graden. Leg lagen aubergines en saus om en om in een ovenvaste schaal. Begin met een laagje saus en eindig met een laag aubergine.

Maak de kaassaus door de Manouri of feta in een laagje melk al roerend te smelten op een laag vuur. Breng zachtjes aan de kook. Doe ondertussen een eetlepel maïszetmeel en wat koude melk in een kommetje en roer het glad. Strooi er wat verse zwarte peper uit de molen doorheen. Voeg dit mengsel toe als alle kaas is gesmolten en haal het meteen van het vuur. Roer zachtjes om en schenk de saus voorzichtig over de aubergines.

Bak de moussaka ongeveer 35-45 minuten in de oven totdat de kaassaus mooi goudbruin is gekleurd. Serveer met een groene salade en knapperig brood.



Dit recept komt uit de Zweedse 'Elle Mat & Vin' die ik voor mijn verjaardag van vriendin J kreeg.

Moshi Moshi

'Welkom in Chinatown, treed door de rode poort, begroet de leeuwen en geniet van de exotische smaken en geuren en laat u meevoeren naar verre oorden.'

Afgelopen zaterdag maakten Lief en ik samen met twee vrienden een culinaire wandeling 'De Japanse keuken' met Daphne van Food for Foodies, die ons alle ins en outs van de Japanse keuken leert kennen en ons meeneemt op een grand tour langs alle Aziatische winkeltjes in de Van Wesenbekestraat.

In de piepkleine Japanse winkel, die er nog niet zo lang zit, verdringen we ons aan weerszijden van de diepvrieseilanden om alle vreemd ogende pakjes en zakjes te begluren, bevoelen en besnuffelen. Op de witte planken staan allerlei soorten zeewier, bonitovlokken, dashi-pasta, sojasaus en andere geheimzinnige potjes met onleesbare karakters. Bij de kassa staat grote plastic pot met gele deksel met een wel heel interessante, grijsbruine substantie erin. Het blijkt kwal te zijn, een delicatesse in veel Aziatische landen. Ehh, tentakeltje, anyone?

We invaderen nog een stel andere Aziatische winkeltjes (vooral Chinese) waar de winkeliers en klanten ons verbaasd aankijken. We staan ook steeds enorm in de weg; we moeten ons tegen de rekken drukken om de steekkarretjes met dozen en zakken te ontwijken die dan doodleuk ergens midden in de winkel worden neergepoot zodat je er bij het naar buiten gaan alsnog bijna je nek over breekt.

Bij de Spar Criée vergapen we ons aan al het lekkere en bijzondere vlees dat er ligt: Bressekippen met hun felrode kam en zwarte poten, fazanten, bosduiven, en orgaanvlees zoals slokdarmen, varkensoren, pens, maagjes, poten en snuiten, niertjes en uteri. Een van de vrienden zegt heel tactisch dat een varken op anatomisch vlak nogal lijkt op een mens, smakelijk...

Daphne vertelt ondertussen onvermoeibaar verder over noedels, oliën, kruiden, Japanse biefstuk en sojasaus. Ze vergelijkt de Japanse eetcultuur met de onze en beschrijft haar eigen ervaringen in Japan zodat we er ons echt een voorstelling van kunnen maken. Japanners eten bijvoorbeeld de hele dag door en lopen tijdens het shoppen niet alleen van schoenenwinkel naar schoenenwinkel, maar ook van eettentje naar eettentje. Dat zouden ze hier van mij ook wel in mogen voeren! Beetje shoppen, eten, nieuw paar schoenen vinden, eten, ...

's Middags maken we in de kookstudio een lekkere sushi met dille en gestoomde makreel (lekker dedderen met kleefrijst en zeewiervellen), rundvleeslapjes met noedels en een sesamsaus, misosoep met paddenstoeltjes en lente-ui en een dessertje van rode vruchten met groene theegranita.
Het voorgerecht is supersimpel maar ontzettend lekker: edamameboontjes (in een grote zak uit de vriezer), gekookt in zout water en bestrooid met nog meer zout, waarbij je de boontjes zo uit de peulen trekt met je tanden.

Na afloop dwalen we voldaan nog even door de straat om daarna door de prachtige poort weer terug te keren naar de Westerse wereld.

Vis bij de leeuw

Goed nieuws! De supermarkt met de leeuw doet eindelijk ook mee: sinds een aantal weken heeft de supermarkt zijn eigen viswijzer.

Afgelopen vrijdag stuurde mijn zwager me een link van Stichting De Noordzee met het bericht dat Delhaize in december 2009 een overeenkomst heeft gesloten met het WWF om hun ecologische voetafdruk te verkleinen door onder andere verantwoorde vis in hun productgamma op te nemen. Stichting De Noordzee staat in voor de analyse en inhoudelijke beoordeling van de vis (in functie van de viswijzer). Zo weet je als klant zeker dat je kiest voor vis die op een milieuvriendelijke manier is gekweekt en niet komt uit overbeviste gebieden. De bedreigde vissoorten zullen verdwijnen uit het assortiment en de etiketten zullen duidelijkheid verschaffen over plaats waar de vis is gevangen of gekweekt.

Allen daarheen dus en stop die viswijzer in je tas; hij is te vinden in het koelschap bij de visafdeling. Hopelijk volgen de twee andere grote ketens ook snel!



Voor het persbericht, klik hier

Cadeautje op de trap

Ik houd niet van verrassingen, nooit gedaan ook. Als kind al was ik een nieuwsgierig Aagje dat de sinterklaascadeaus al dagen van tevoren in de kast bij mijn ouders zag liggen en vervolgens heel onschuldig vroeg: 'Mama, wat ligt daar?' Waarop mijn ouders dan snel een smoesje moesten verzinnen om een verklaring te geven voor de vrolijk ingepakte doosjes.
Als ik jarig ben, maak ik ruim van tevoren een lijst met wensen, met de winkel en de prijs erbij om ervoor te zorgen dat ik precies krijg wat ik wil. Alleen de routebeschrijving en het adres ontbreken meestal nog. Een nachtmerrie voor familie en vrienden die zo nooit de kans krijgen om spontaan een leuk cadeautje mee te nemen. Toen Lief mij ten huwelijk wilde vragen, moest hij zich ook in allerlei bochten wringen om te voorkomen dat ik er lucht van kreeg, maar het resultaat was dan ook een meesterlijke sprookjesavond, een meer dan geslaagde verrassing, een om nooit te vergeten.

Soms houd ik dus wel van verrassingen en soms vind je ze gewoon op de trap, als je op een vrijdagmiddag hongerig en enigszins knorrig - door de honger en de idioten onderweg - thuiskomt van je werk. Een grote enveloppe van het tijdschrift delicious. met een kookboek erin. Oké, ik had het lot een handje geholpen door mee te doen met een wedstrijd, maar ik was het uit het oog verloren en daarom erg blij verrast.

Dit kookboek, Rosa's Italiaanse keuken. Originele recepten van Sicilië (Uitgeverij Van Dishoeck) is een verzameling traditionele familierecepten, geïllustreerd met kleurrijke foto's, familiekiekjes en tekeningen. Het boek is daarnaast een soort levensverhaal: Rosa vertelt over haar jeugd op Sicilië, haar grootouders en de emigratie van de familie naar Australië, waar ze de Siciliaanse tradities van koken, familie en gezelligheid voortzetten. De authentieke bereiding van de gerechten staat voorop, zo beschrijft ze hoe je zelf ricotta en salami kunt maken, hoe je inktvis schoonmaakt, hoe je pens bereidt en cannoli rolt. De recepten zijn helder, de handelingen duidelijk beschreven en de ingrediënten over het algemeen gemakkelijk verkrijgbaar. Een mooi boek, maar de vormgeving maakt dat het geheel een nogal ouderwetse uitstraling krijgt. Het klassieke lettertype met de ligaturen, de achtergrond van de pagina's (bloemetjesbehang, theezakjes-effect, aquarel-achtige strepen), het matte, stugge papier, de rode bloemmotiefjes bij de titel van elk gerecht en het kleurgebruik in de foto's van de gerechten zorgen voor een soort misplaatst retro-effect, een truttigheid die verward wordt met nostalgie. Ook niet alle foto's vind ik even aantrekkelijk: personen of ledematen die er maar half opstaan of gerechten die er niet zo smakelijk uitzien. Hoewel de oude zwart-witte familiefoto's en het liefdevolle verhaal een hoop goedmaken, zou ik het boek zelf niet gekocht hebben.

En nu niet met opgeheven vingertje zeggen dat ik een gewonnen verrassing niet in de bek moet kijken en moet leren de touwtjes uit handen te geven. Berg je cadeautjes maar goed weg en houd je plannetjes stil, want mijn oren en ogen liggen overal op de loer!



Rosa's Italiaanse keuken. Originele recepten van Sicilië
Uitgeverij Van Dishoeck
ISBN: 978-90-475-1182-3

Zoete broodjes

Op de een of andere rare manier antidateert Blogger dit opgeslagen berichtje op 4 oktober. Maar laat dat nu net goed uitkomen, want 4 oktober is in Zweden 'Kanelbullens dag', de dag van de kaneelbroodjes.

Zweden houden van zoete broodjes bakken, het liefst in enorme hoeveelheden. In de kookboeken die ik heb zijn de recepten dan ook nooit voor 15 of 20 broodjes, nee, stel je voor dat je ingesneeuwd raakt, dan kun je er beter maar 35-48 tegelijk bakken. En ze passen niet allemaal op één bakplaat, mocht je dat willen proberen (net zoals ik een keer met Lusekatter en er uiteindelijk één grote Lusekatt over mijn bakplaat heen bulkte). Bak ze in twee delen, vries een deel in en trakteer je bezoek op de rest.

Zoete broodjes vind je altijd en overal in Scandinavië, als je 's ochtends op het station komt, zweeft de geur van vers(af)gebakken kaneelbroodjes, pudding-, bladerdeeg-, rozijnenkoeken en muffins je tegemoet. In de supermarkt zijn er speciale brood-en-koeken-vershoudkastjes en er is zelfs een rek met de 'broodjes van gisteren' die je voor een lagere prijs kunt kopen. Bakkers stapelen hun vitrines vol verleidelijke glanzende koeken met suiker, glazuur en amandelschaafsel; onweerstaanbaar.

Echte Scandinaviërs beginnen al weken voor Kerst met het aanleggen van een monstervoorraad van koekjes, koffiebroodjes en ander lekkers. Om last-minute koekjesstress te vermijden, waarschijnlijk, als je kalkoen in de oven al staat te verbranden, je nog zes liter Glögg (Glühwein) moet maken, cadeautjes in moet pakken en de kinderen zoet moet houden. Alles in de vriezer of een luchtdichte doos en alweer een hokje afgevinkt op de Kerst-to-do-lijst. En natuurlijk ruikt het gewoon ontzettend lekker: huiselijk, warm, uitnodigend, gezellig.

Laatst waren Lief en ik in Zweden op de koffie bij vrienden van mijn ouders. Om vier uur 's middags, precies op het tijdstip dat ik altijd een enorme trek in iets lekkers heb. Viel ik even met mijn neus in de boter! Bij het binnenkomen deden we onze schoenen uit en namen verwachtingsvol plaats aan een zorgvuldig gedekte tafel. Eerst kwam de gastvrouw met de koffie langs en daarna kwamen - tot mijn grote vreugde - de schalen met lekkernijen op tafel. Eerst de zelfgemaakte zoete broodjes, dan zelfgebakken koekjes, naar grootmoeders recept, tussendoor nog wat koffie, babbelen en alsof we dan nog niet genoeg hadden gesnoept, kwam de gastvrouw met een indrukwekkende cake met hazelnootpasta, banaan en slagroom, zalig. En vervolgens zaten we al kletsend uit te buiken om na een uurtje de grillhut in de duiken om nog meer te eten. Wat een fijne avond!

Als herinnering aan deze fijne koffiemiddag en ter ere van de dag van de kaneelbroodjes heb ik me er ook aan gewaagd; het hele huis rook heerlijk naar kaneel en gekaramelliseerde suiker. Een dagje te laat, maar erg de moeite waard.