Huisvlijt - bak-ker-tje spelen

Ik had het me nog zo voorgenomen, mij zou het nooit overkomen, nee, echt niet, niets voor mij, er zit te veel suiker in, ik heb een vetfobie en je kunt het nooit eten zonder helemaal onder te zitten. En het is een rage, ik doe daar niet aan mee en daarmee basta.

Maar wat zijn ze schattig, kleine kunstwerkjes, luchtig, bijna te mooi om op te eten in hun snoezige bakjes, een foto waard.

En voor ik het wist was ik verkocht. Cupcakes. Een rage in Amerika die ook in Europa begint door te sijpelen. Vorig jaar had ik me al gewaagd aan de lekkere én gemakkelijke Nigella Lawson fairy cakejes, maar toen ex-studiegenote K me voor mijn bruiloft een prachtexemplaar cadeau deed en mijn collega's tijdens mijn huwelijksreis verraste met een schitterende stapel cakejes, wist ik dat cupcakes veel verder gingen dan fairy cakejes met suikerglazuur met muisjes. Nieuwsgierig geworden schuimde ik het internet af en vond tussen de enorme aantallen suikerzoete truttige taartenfrulsites gelukkig ook coole cupcakechics en bakfanaten. In de boekwinkel neusde ik tussen de roze/paars/groen/blauwe boekjes met de meest waanzinnige cakedesigns en geïnspireerd door lieve kleurtjes en spannende smaakjes, kon ik mij op een regenachtige maandagavond niet langer bedwingen en begon te bakkerellen. Drie dozijn cupcakes rolden er van de band, om mijn hardwerkende collega's een hart onder de riem te steken. Zonder topping, frosting of glazuur, want daar durfde ik mij nog niet aan te wagen.

De cupcakes waren een succes, de collega's zwoegden een klein beetje opgemonterd voort en ik kreeg de smaak steeds meer te pakken. Enthousiast verdiepte ik me in rolfondant, uitsteekvormpjes, kleurstof en botercrème. Op slinkse wijze nodigde ik mezelf bij een vriendin uit om haar te helpen met de cupcakes voor het verjaardagsfeestje van haar dochter. De hele middag leefde ik me uit met het gekleurde rolfondant, ik boetseerde muisjes en paddenstoeltjes, stak blaadjes uit; heerlijk, de tijd vloog voorbij!

Een paar weken later vierde een goede vriend van ons zijn verjaardag, tijd om nog eens een lading cakejes te bakken en met een vriendelijk engelensmoeltje te laten vragen door Liefste of ik de jarige er soms blij mee kon maken. Dit keer wilde ik dan ook wel eens een frosting uitproberen én rolfondantfiguurtjes. Het zouden kaneelcupcakes met speculaas-creamcheesefrosting worden. Het recept voor de frosting was supergemakkelijk, de keukenmachine zou het werk doen en ik kon het de avond van tevoren al maken. Een spuitzak had ik niet, maar dat was slechts een detail, ik had Jamie Oliver al honderd keer een diepvrieszak als spuitzak zien gebruiken, dus dat zou ook zo gepiept zijn. Ware het niet dat ik de volgende ochtend tot mijn polsen volzat met frostingsmurrie, omdat ik in mijn pragmatisme had bedacht dat het lekker en handig zou zijn om de speculaas alvast te verkruimelen en door de creamcheese te roeren, er even niet bij nadenkend dat die kruimels natuurlijk niet door de kleine opening van de zak zouden gaan. Kon ik alles alsnog uit de slappe, alle kanten op bewegende, diepvrieszak scheppen en op de cakejes smeren. Hoe doe je dat netjes als er overal stukken speculaas uit komen piepen? Uiteindelijk heb ik de frosting er redelijk netjes op kunnen krijgen en ze heel voorzichtig in een taartdoos gezet. De rolfondant figuurtjes had ik de avond van tevoren al tussen plastic gelegd, dus die hoefde ik er later alleen maar op te leggen. Nog wat speculaasjes stukslaan voor de finishing touch en off we go!

Volgende uitdaging: in de auto stappen met een doos cupcakes met bederfelijke frosting en daarop balancerend een doos met breekbare rolfondanten figuurtjes die niet nat mogen worden en zeker niet door de auto mogen vliegen. En juist op deze dag had mijn Lief besloten dat hij de snelste weg naar het dorp waar de jarige woont niet meer kon vinden. Hij stuurde ons door kleine straatjes met verkeersdrempels, bochten, hobbelige steentjes en treinsporen om uiteindelijk uit te komen bij een weg die je normaal alleen in Mozambique kunt vinden, vol gaten, met een zeer zachte berm, maar vooral vol water. Onze Bep is geen Landrover! Dus linksomkeert om met drie kwartier vertraging eindelijk binnen te vallen bij de jarige. In de keuken nog even snel de cakejes afwerken en dan was het eindelijk tijd voor het Oh-en-Ah-moment.

Het volgende project was mijn verjaardagsfeest en deze keer wilde ik wel eens proberen om roze botercrème te maken voor op mijn bruine chocoladecupcakes. Tegen al mijn overtuigingen in kocht ik een mix waar ik alleen nog boter en suiker bij moest doen. Supergemakkelijk, of zo leek het toch. Maar waarom werd het dan vloeibaar? Op het pakje stond toch dat de mixer op de hoogste stand moest staan? Liefste opperde voorzichtig dat de snelheden van de keukenmachine misschien niet echt te vergelijken waren met die van een handmixer. Had-ie dat niet wat eerder kunnen zeggen? Nu had ik roze botermilkshake! De volgende ochtend was de boter natuurlijk keihard, zoals ik al had verwacht. Zou ik het nog mooi luchtig krijgen voordat de gasten voor de deur stonden? Voor de kaneelcupcakes had ik gekozen voor de creamcheesefrosting die ik net een beetje anders maakte dan het eerste recept, iets meer boter, iets minder creamcheese en geen citroensap en vooral geen stukjes! Na een nachtje in de koelkast was deze frosting bovendien nog perfect smeuïg en handelbaar. Na een paar uur buiten de koelkast was de botercrème ook wel een beetje opgewarmd, maar het werd geen overweldigend succes. Bovendien is werken met zo'n spuitzak helemaal niet zo simpel als het eruit ziet! Ik waande me al een soort cakeboss, met hetzelfde temperament, maar helaas met heel wat minder skills.

Zorgvuldig gepositioneerd op de juiste attributen zagen de cakejes er toch nog best mooi uit, hoewel de botercrème bij het gros van mijn vriendinnen geen overweldigend succes was. Zelf vond ik het ook niet zo geslaagd, hoewel het roze er wel erg leuk uitzag. De volgende keer houd ik het denk ik maar gewoon bij mijn aangepaste creamcheesefrosting. Nu nog een slachtoffer vinden om cakejes voor te maken (duivelsmoeltje)...



Het regenseizoen komt eraan, dus genoeg zondagmiddagen om te bakkerellen! Kijk in mijn blogroll en bij de links voor coole cakechicks en hun kunstwerkjes!