The belly rules the mind. ~ Spanish Proverb

maandag 6 december 2010

Sappige oranje jubelteentjes

Als de geur van vorst en brandend hout met scherpe frisheid mijn neus prikkelt gaat er ergens in mijn hoofd een deurtje wagenwijd open en word ik meegesleurd naar de geuren van mijn kindertijd. Vol weemoed denk ik terug aan de intocht van Sinterklaas, in opperste staat van spanning opgekruld op de bank zitten en volledig opgaan in het verhaal van vermiste pakjes, verdwaalde boten en Aart Staartjes. De allereerste avond mijn schoen zetten, Sinterklaasliedjes expres verkeerd zingen, de periode voor pakjesavond waarin de sfeer altijd een paar graden warmer was en de kou me niet leek te deren. De rommelpiet die op school alle laatjes en meubeltjes overhoop had gegooid en voor alle kinderen een cadeautje en mandarijntjes achter had gelaten. Pakjesavond zelf, oergezellig, een traditie waar iedereen elkaar liefdevol plaagde met gedichten en surprises en daarna prettig voldaan naar bed ging. En dan de dag daarna, als ik mijn cadeautjes mocht meenemen naar school om ze trots te laten zien aan mijn vriendinnetjes. Niet dat zij oog hadden voor mijn sprookjesboek of voor de prachtige tekeningen die er in stonden, want zij hadden de nieuwste Barbie en My Little Pony met glitterhaar dat je echt kon kammen.

En mandarijntjes. Zonder mandarijntjes geen december. En onlosmakelijk verbonden met Sinterklaas. Wie zegt dat die appeltjes van oranje sinaasappels zijn? Het zijn mandarijntjes! In deze periode zijn ze op hun best, met een bitter schilletje dat zich niet zomaar gewonnen geeft (hoewel ik ooit een docent geschiedenis had die mandarijnen met schil en al verschalkte) met daaronder een rozet van oranje jubelteentjes die knus tegen elkaar aan zitten. Een sappig zuigend geluid als je de teentjes van elkaar haalt. Zoetzurig in je mond, zacht, maar toch iets om in te bijten. Heerlijk snackfruit waar je van kunt blijven eten. En wat een geluk, het is pas begin december, ik mag nog een hele maand, én een beetje, tot Driekoningen natuurlijk, en dan is het 'Dag jubelteentjes, dahag, dahag, mandarijn!'

3 opmerkingen:

  1. Die docent kan ik me nog zo voor de geest halen ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @ mrtj: Hihihi, ja, ik zal hem nooit vergeten ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. wat een ontzettend leuk stukje weer, blij dat deze goede herinneringen van vroeger er zijn voor je!!!

    BeantwoordenVerwijderen