Hoe is het ondertussen met...

...het basilicumkweekzakje? Al twaalf dagen verzorg ik de opkomende plantjes vol liefde en aandacht in de hoop dat ik binnen een paar dagen kan beginnen 'oogsten', zoals mij is beloofd op het etiket van het zakje. Ik houd zelfs een 'Basilicumplantjesdagboek' bij! Maar de twee weken zijn bijna om, dus nu wil ik wel eens wat resultaat zien. Pesto wil ik maken, een pot of zes, ik heb niet voor niets de hele winter jam- en mosterdpotjes gespaard, tot groot ongenoegen van mijn Lief, die ze altijd omkegelt als hij een fles wijn in de kast wil neerzetten.

Hoewel het na die twaalf dagen al gezellig druk is in de zak, en de steeltjes wat langer zijn geworden, is er verder nog niets dat er op duidt dat ik basilicum aan het kweken ben en geen kroos of vergeet-mij-nietjes. De blaadjes zijn al sinds dag 8 niet meer gegroeid, het ruikt niet eens naar basilicum! Mij een beetje met hun tere groene blaadjes verleiden, maar ondertussen niet groeien! Het is dat ik biologisch ben aangelegd, anders had ik ze een scheut Pokon toegediend, dat zal ze leren! In plaats daarvan heb ik het tactischer - of gemener, als je het zo wilt zien - aangepakt. Bij een grote Belgische supermarktketen met een leeuw heb ik een pot biologische, volgroeide basilicum gekocht die ik op de vensterbank in de zon heb gezet. Precies in het gezichtsveld van de kweekzak. De komende dagen ga ik extra lief zijn voor mijn gekochte basilicum, ik zal muziek voor hem spelen, zijn blaadjes oppoetsen en hem met veel smaak opeten, onder luid gesmak.

Wedden dat de basilicum in de kweekzak binnen no time ook groot en sterk wordt en lekker begint te ruiken? Een beetje competitie is nooit weg, iedereen heeft soms een idool nodig om naar op te kijken en het beste uit zichzelf te halen, of je nu een koningskruid bent of niet.